Achterwaarts is het minder spannend:
er valt regen bij de aankomst.
In lijn met je gedachten spreid je de armen,
hef je het hoofd, snijd je de lucht met je stem.
Dan verlies je terrein,
glijd je steeds trager van de Valkenrots
en zak je dieper in de donkerte.
Gewond klim je, als een vos op de trap,
in het trillende domein van je ogen.
Je bekijkt je spiegelbeeld,
waarin een witte schim
je armen tot draden trekt.
Je hoort wel eens iets zeggen,
maar de dokter stopt, je heft je fiets.
Soms pas je aan de hoogste haak.
- Lies Van Gasse
er valt regen bij de aankomst.
In lijn met je gedachten spreid je de armen,
hef je het hoofd, snijd je de lucht met je stem.
Dan verlies je terrein,
glijd je steeds trager van de Valkenrots
en zak je dieper in de donkerte.
Gewond klim je, als een vos op de trap,
in het trillende domein van je ogen.
Je bekijkt je spiegelbeeld,
waarin een witte schim
je armen tot draden trekt.
Je hoort wel eens iets zeggen,
maar de dokter stopt, je heft je fiets.
Soms pas je aan de hoogste haak.
- Lies Van Gasse