HUUJ PAARDJE, HUUJ
Chris Froome en Vincenzo Nibali. Nairo Alexander
is Quintana Rojas. Muziek onder de valhelm.
Zeg nou zelf. De heren repeteren voor
de Grote Ronde van het Fransenland.
Op dreef zijn Valverde en die goede Kwiatkowski.
De Tom-Jelte Slagter van de dag kunnen ook zijn:
Mollema die Bauke heet, en Rodriguez.
Philippe Gilbert die zelden valt, die valt. En stopt
ermee. Veiligheidshalve. Met eigen mondklank zijn
daar Jelle Vanendert en Tim Wellens, terwijl de eerste
jaren verstrijken. Wanneer er overvloedig zweet
door bochten vliegt, is zeer de vraag, maar bekken
doen die Vlaamse namen wel.
Of iemand iets heeft uitgevreten – vogel het maar
even uit, als ’t kan. In huis is daarvoor internet.
Maar vleugels krijg je niet, ondanks Red Bull, coureur
in deze Waalse pijl. Het doen, dat moet je zelf.
Als duikers vallen de meest kleurrijke jagers
in de gracht en kruipen dan weer recht
met duivelse verbetenheid of een gekneusde rib.
(Nu honderd jaar terug, op deze 22ste april, kwam gas
bij zon en bries crescendo in de modderige grachten
van het Vlaamse land, toen voor beschutting en gemak
“de loopgraven” gedoopt. Geen man kwam recht
met hemelse verbetenheid. Twee grachten, een eeuw
is kort, een dag, een maand. Een zelfde één en twee,
het is het leven en de dood. Maar. Dit. Terzijde. Dit.)
Gevallen, ook op het schoon asfalt, wordt deze dag
met obligate regelmaat. Gefoeterd wordt. Gedeeld wordt
in de hele brokken, halve brokken. Scheuren, bloed
en pijn doen pijn, zelfs relatief.
Kennis te koop en weten wint, ervaring pakt de zege:
Valverde voor de derde keer, hij kan wel een en ander.
- Philippe Cailliau
Chris Froome en Vincenzo Nibali. Nairo Alexander
is Quintana Rojas. Muziek onder de valhelm.
Zeg nou zelf. De heren repeteren voor
de Grote Ronde van het Fransenland.
Op dreef zijn Valverde en die goede Kwiatkowski.
De Tom-Jelte Slagter van de dag kunnen ook zijn:
Mollema die Bauke heet, en Rodriguez.
Philippe Gilbert die zelden valt, die valt. En stopt
ermee. Veiligheidshalve. Met eigen mondklank zijn
daar Jelle Vanendert en Tim Wellens, terwijl de eerste
jaren verstrijken. Wanneer er overvloedig zweet
door bochten vliegt, is zeer de vraag, maar bekken
doen die Vlaamse namen wel.
Of iemand iets heeft uitgevreten – vogel het maar
even uit, als ’t kan. In huis is daarvoor internet.
Maar vleugels krijg je niet, ondanks Red Bull, coureur
in deze Waalse pijl. Het doen, dat moet je zelf.
Als duikers vallen de meest kleurrijke jagers
in de gracht en kruipen dan weer recht
met duivelse verbetenheid of een gekneusde rib.
(Nu honderd jaar terug, op deze 22ste april, kwam gas
bij zon en bries crescendo in de modderige grachten
van het Vlaamse land, toen voor beschutting en gemak
“de loopgraven” gedoopt. Geen man kwam recht
met hemelse verbetenheid. Twee grachten, een eeuw
is kort, een dag, een maand. Een zelfde één en twee,
het is het leven en de dood. Maar. Dit. Terzijde. Dit.)
Gevallen, ook op het schoon asfalt, wordt deze dag
met obligate regelmaat. Gefoeterd wordt. Gedeeld wordt
in de hele brokken, halve brokken. Scheuren, bloed
en pijn doen pijn, zelfs relatief.
Kennis te koop en weten wint, ervaring pakt de zege:
Valverde voor de derde keer, hij kan wel een en ander.
- Philippe Cailliau
