PRONOSTIEK
Je maakt je soms hopeloos belachelijk met pronostikeren
dus ik weet wat me links en rechts te wachten staat
wanneer mijn mini-orakel van Delphi een miskleun
van formaat en ordinair fout gokken wordt.
Maar ik kan het gewoon niet laten in de aanloop naar
morgen en wat men Vlaanderens' mooiste noemt
- voor mij is dat nog altijd een vrouw, wees gerust -,
ik doorblader kranten die bol staan van favorieten en
nergens bespeur ik de naam van het Brits supertalent
met roste stoppels in het gezicht en dito bakkebaarden
die aan Belcanto en oude rockers denken doen.
Right sir, Sir Bradley Wiggins dus, een ouderwetse coureur
om U tegen te zeggen, stilist pur sang met een regenboog
van spetterende wereldtijdritkleuren om de afgetrainde torso,
in zijn hoofd de wilde klanken van een fifties-Fendergitaar,
wekenlang als een koersende monnik toelevend naar Roubaix
maar niet uit het oog te verliezen wanneer hij Oudenaarde
in het vizier krijgt en weet dat hem daar een forse Kwaremont
in kassei- en fors gevulde bierflesvorm te wachten staat.
Kijk naar dat kopje op het Gezelliaans lichtdrukmaal
dat ik woensdagmiddag van hem geschoten heb:
zo worden ze vandaag niet meer gemaakt,
dit is een in Gent geboren Britse Flandrien
die de taal van Shakespeare alle eer aandoet.
En Briek Schotte in zijn graf doet jubelen.
- willie verhegghe
4 april 2015
Je maakt je soms hopeloos belachelijk met pronostikeren
dus ik weet wat me links en rechts te wachten staat
wanneer mijn mini-orakel van Delphi een miskleun
van formaat en ordinair fout gokken wordt.
Maar ik kan het gewoon niet laten in de aanloop naar
morgen en wat men Vlaanderens' mooiste noemt
- voor mij is dat nog altijd een vrouw, wees gerust -,
ik doorblader kranten die bol staan van favorieten en
nergens bespeur ik de naam van het Brits supertalent
met roste stoppels in het gezicht en dito bakkebaarden
die aan Belcanto en oude rockers denken doen.
Right sir, Sir Bradley Wiggins dus, een ouderwetse coureur
om U tegen te zeggen, stilist pur sang met een regenboog
van spetterende wereldtijdritkleuren om de afgetrainde torso,
in zijn hoofd de wilde klanken van een fifties-Fendergitaar,
wekenlang als een koersende monnik toelevend naar Roubaix
maar niet uit het oog te verliezen wanneer hij Oudenaarde
in het vizier krijgt en weet dat hem daar een forse Kwaremont
in kassei- en fors gevulde bierflesvorm te wachten staat.
Kijk naar dat kopje op het Gezelliaans lichtdrukmaal
dat ik woensdagmiddag van hem geschoten heb:
zo worden ze vandaag niet meer gemaakt,
dit is een in Gent geboren Britse Flandrien
die de taal van Shakespeare alle eer aandoet.
En Briek Schotte in zijn graf doet jubelen.
- willie verhegghe
4 april 2015
foto Willie Verhegghe
