DWARSE SEMIWAAR 

 
   Een grote zakdoek, dat is Vlaanderen.
   West en oost. Heen en terug. Dwars door.
   Landschappen verplaatsen zweet, amper. Ondanks
   wind en zaaigoed. Roeselare, Waregem, Brakel,
   Ronse. En Oudenaarde. Vestingsteden van de fiets,
   oude en nieuwe broedplaatsen van tubes en
   kettingen, van ratelende tanden en vertrokken
   reutelmonden. God rijdt je van je sokken
   maar koers door Vlaanderen blijft koers. Tegen
   de vochtigste kasseien gensteren pedalen.
   Pannenkoeken blijven plakken aan de startlijn.

   Twaalf hellingen, gesels die ter wille
   van de glorie van zichzelf met scherp
   respect negen monten en bergen worden
   genoemd. Twee straten zijn er ook,
   en zelfs een uitgeputte hele dries.

   Wat zijn ze keien ... . Zo halen ze de droom
   uit stroomlijnbroeken en weten ze alvast:
   zadelpijn, daar zijn we gek op. De pijn
   van fijne zadels is de ereprijs voor ieder
   energielijf op twee zacht gepompte banden.

   Om te winnen moet je liefst van goeden
   huize zijn. Of wat ook helpt, is Niki heten.
   Ook Solo Spier kan best.
   Of Jelle, vooral Jelle.


   © Philippe Cailliau